Ks. Jan Twardowski
Kazania najkrótsze
Mk 9, 38-43.45.47-48
Wtedy Jan rzekł do Niego: „Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami.” Lecz Jezus odrzekł: „Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego, że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swej nagrody. […] Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony”(Mk 9,38-41.43).
Jezus uspokaja skarżypytów i poleca szanować tego, kto idzie inną droga.
Ekumeniczny, ludzki i pobłażliwy fragment Ewangelii przywołujący w pamięci opowiadanie Kiplinga o kocie, który chodził swoimi drogami, zmienia się nagle i staje się tak brutalny i surowy, że mówi o obcinaniu rąk i nóg. Nie przeszkadzajcie temu, kto w inny sposób czyni dobro, ale przypatrzcie się sobie, czy w was nie rośnie czasem takie bydlątko, któremu na gwałt trzeba odrąbywać nie tylko łapy i nogi, ale i ogon.
Jezus mówi o potworze urażonej miłości własnej, naszych urazach, ludzkim sądzie, potępiającym drugiego człowieka.
***
Komu podajemy kubek wody? Czy tylko ukochanym, by nas kochali jeszcze bardziej? Czy tylko sympatycznym, żeby nas jeszcze bardziej lubili, czy także komuś, kto gra nam na nerwach?
Czy nie wybiegamy z kubkiem wody na eleganckiej tacy, ale o kwadrans za późno, bo już spragniony umarł z pragnienia?
***
Kolczyki
Wieczorowe suknie
pachnidła kolczyki
długa wędka włosów
i nagle rozpacz szczęście
by wybrać miłość mądrą
kochać nieszczęśliwą
chodziła bez grzeszników po kątach płakała
większy wstyd nagiej duszy
niż nagiego ciała
